ੴ Eternal Nam³. Creator-Being. Fear-less. Enmity-less. Timeless-Form. Un-Born. Self-Illuminated. (Realized) by Guru’s grace.

Bhai Gurdas has explained the invocatory verse or the Mul Mantra thus:
ekā ikaṅkāru likhi dekhāliā. ūṛā oaṅkāru pāsi bahāliā. satināmu kartār nirbhaü bhāliā. nirvairahu jaikāru ajūni akāliā. sacu nīsāṇu apāru joti ujāliā. pañj akhar upkār nāmu samāiā. parmesur sukhu sāru nadari nihāliā. naü aṅgi sunn sumār saṅgi nirāliā. nīl anīl vīcāri piram piāliā. 15. – Bhai Gurdas, Var 3, Pauri 15

ekaṅkāru ikāṁg likhi ūṛā oaṅkāru likhāiā. satinām kartā purakhu nirbhaü hui nirvairu sadāiā. akāl mūrati partakhi soi nāu ajūnī sabhaṅ bhāiā. gurparsādi su ādi sacu jugah jugantaru hoṁdā āiā. haibhī hosī sacu nāu sacu darsaṇu satigurū dikhāiā. sabadu surati livlīṇu hui guru celā parcā parcāiā. guru celā rahrāsi kari vīh ikīh caṛhāu caṛhāiā. gurmukhi sukh phalu alakh lakhāiā. 1. – Bhai Gurdas, Var 39, Pauri 1
(for reference only; translation will be done in the next version).

Asa, First Embodiment.
Var, with saloks.
The saloks written are also of the First Embodiment.
The tune of maimed Asraj.

‘Asa ki Var’ commences with the invocation or the Mul Mantra. The Mul Mantra contains adjectives which highlight the greatness or the unique qualities of Oankar.

The befitting employment of words for eulogy²¹ like ‘sati nāmu’ (Eternal Nam), ‘kartā purakhu’ (Creator-Being), ‘nirbhaü’ (Fear-less), ‘nirvairu’ (Enmity-less), ‘akāl mūrati’ (Timeless-Form), ajūnī’ (Un-Born), ‘saibhaṅ’ (Self-Illuminated) etc. have been arranged sequentially, in order to describe Oankar as One, the unique life-giving Force that cannot be paralleled to anyone, Whose Nam is true, Who is the creator and also manifests within creation, without fear, without enmity, beyond time, beyond the cycle of life and death, and self-illuminating. The employment of such words, highlighting the qualities of Oankar in this manner, is a pioneering attempt. Therefore, from a linguistic point of view, the use of these terms is extremely original and creative.

The words in the invocation or the Mul Mantra are adjectives that describe the qualities of ‘oaṅkār’ (creative and all-pervasive Supreme Being). Whereas the last word-pair ‘gur prasādi’ (through the grace of the Guru), is not an adjective particularly due to its grammatical formation. This way, the first Guru, Guru Nanak Sahib, through deviation from the established standards in the word order, is depicting the importance of Guru in attaining Oankar.²² The Guru conveys that it is through the Guru’s grace that the revered omnipotent Oankar of infinite qualities can be attained.

In the invocation or the Mul Mantra, any auxiliary words or verbs have not been used;²³ instead all the words in it are joined with each other. Thus, by highlighting the profound and exquisite qualities of Oankar, it has been clarified that there is a direct connection between the Guru’s grace and the attainment of the revered omnipotent Oankar.

ਇਕ ਸਿਰਜਨਾਤਮਕ ਤੇ ਵਿਆਪਕ ਬ੍ਰਹਮ। ਸਦਾ-ਥਿਰ ਨਾਮ।³ ਸਿਰਜਣਹਾਰ-ਪੁਰਖ। ਡਰ-ਰਹਿਤ। ਵੈਰ-ਰਹਿਤ। ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਨਿਰਲੇਪ ਹਸਤੀ। ਅਜਨਮਾ। ਸੁਤੇ-ਪ੍ਰਕਾਸ਼। (ਗਿਆਨ/ਪ੍ਰਾਪਤੀ) ਗੁਰੂ ਦੇ ਪ੍ਰਸਾਦ/ਕਿਰਪਾ ਦੁਆਰਾ।

ਭਾਈ ਗੁਰਦਾਸ ਜੀ ਨੇ ਮੰਗਲਾਚਰਣ ਅਥਵਾ ਮੂਲ ਮੰਤ੍ਰ ਦੀ ਵਿਆਖਿਆ ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਕੀਤੀ ਹੈ:

ਏਕਾ ਏਕੰਕਾਰੁ ਲਿਖਿ ਦੇਖਾਲਿਆ। ਊੜਾ ਓਅੰਕਾਰੁ ਪਾਸਿ ਬਹਾਲਿਆ। ਸਤਿਨਾਮੁ ਕਰਤਾਰ ਨਿਰਭਉ ਭਾਲਿਆ। ਨਿਰਵੈਰਹੁ ਜੈਕਾਰੁ ਅਜੂਨਿ ਅਕਾਲਿਆ। ਸਚੁ ਨੀਸਾਣੁ ਅਪਾਰੁ ਜੋਤਿ ਉਜਾਲਿਆ। ਪੰਜ ਅਖਰ ਉਪਕਾਰ ਨਾਮੁ ਸਮਾਲਿਆ। ਪਰਮੇਸੁਰ ਸੁਖੁ ਸਾਰੁ ਨਦਰਿ ਨਿਹਾਲਿਆ। ਨਉ ਅੰਗਿ ਸੁੰਨ ਸੁਮਾਰ ਸੰਗਿ ਨਿਰਾਲਿਆ। ਨੀਲ ਅਨੀਲ ਵੀਚਾਰਿ ਪਿਰਮ ਪਿਆਲਿਆ ॥੧੫॥ -ਭਾਈ ਗੁਰਦਾਸ ਜੀ, ਵਾਰ ੩ ਪਉੜੀ ੧੫

ਏਕੰਕਾਰੁ ਇਕਾਂਗ ਲਿਖਿ ਊੜਾ ਓਅੰਕਾਰੁ ਲਿਖਾਇਆ। ਸਤਿਨਾਮ ਕਰਤਾ ਪੁਰਖੁ ਨਿਰਭਉ ਹੁਇ ਨਿਰਵੈਰੁ ਸਦਾਇਆ। ਅਕਾਲ ਮੂਰਤਿ ਪਰਤਖਿ ਸੋਇ ਨਾਉ ਅਜੂਨੀ ਸੈਭੰ ਭਾਇਆ। ਗੁਰਪਰਸਾਦਿ ਸੁ ਆਦਿ ਸਚੁ ਜੁਗਹ ਜੁਗੰਤਰੁ ਹੋਂਦਾ ਆਇਆ। ਹੈਭੀ ਹੋਸੀ ਸਚੁ ਨਾਉ ਸਚੁ ਦਰਸਣ ਸਤਿਗੁਰੂ ਦਿਖਾਇਆ। ਸਬਦੁ ਸੁਰਤਿ ਲਿਵਲੀਣੁ ਹੁਇ ਗੁਰੁ ਚੇਲਾ ਪਰਚਾ ਪਰਚਾਇਆ। ਗੁਰੁ ਚੇਲਾ ਰਹਰਾਸਿ ਕਰਿ ਵੀਹ ਇਕੀਹ ਚੜ੍ਹਾਉ ਚੜ੍ਹਾਇਆ। ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੁਖ ਫਲੁ ਅਲਖ ਲਖਾਇਆ ॥੧॥ -ਭਾਈ ਗੁਰਦਾਸ ਜੀ, ਵਾਰ ੩੯ ਪਉੜੀ ੧

ਆਸਾ, ਮਹਲਾ ਪਹਿਲਾ।
ਵਾਰ²⁵, ਸਲੋਕਾਂ ਨਾਲ।
ਸਲੋਕ ਵੀ ਮਹਲੇ ਪਹਿਲੇ ਦੇ ਲਿਖੇ ਹਨ।
ਟੁੰਡੇ ਅਸਰਾਜ ਦੀ ਧੁਨੀ।

‘ਆਸਾ ਕੀ ਵਾਰ’ ਦਾ ਅਰੰਭ ਮੰਗਲਾਚਰਣ ਅਥਵਾ ਮੂਲ ਮੰਤ੍ਰ ਨਾਲ ਹੋਇਆ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿਚ ਵਰਤੇ ਗਏ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਣੀ ਸ਼ਬਦ ਇਕ ਓਅੰਕਾਰ ਦੀਆਂ ਵਿਭਿੰਨ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾਵਾਂ ਅਤੇ ਵਡਿਆਈਆਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਦੇ ਹਨ।

ਓਅੰਕਾਰ ਨੂੰ ਇਕ-ਅਦੁੱਤੀ, ਸੱਚੇ ਨਾਮ ਵਾਲਾ, ਸ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਦਾ ਸਿਰਜਣਹਾਰ ਤੇ ਉਸ ਵਿਚ ਵਿਆਪਕ, ਡਰ ਤੇ ਵੈਰ ਤੋਂ ਮੁਕਤ, ਸਮੇਂ ਤੇ ਜੰਮਣ-ਮਰਣ ਤੋਂ ਪਾਰ, ਸਵੈ-ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤ ਆਦਿ ਦਰਸਾਉਣ ਲਈ ‘ਪਰਿਕਰ ਅਲੰਕਾਰ’²¹ ਦੀ ਢੁੱਕਵੀਂ ਵਰਤੋਂ ਦੁਆਰਾ ਕ੍ਰਮਵਾਰ ‘ਸਤਿਨਾਮੁ’, ‘ਕਰਤਾਪੁਰਖੁ’ ‘ਨਿਰਭਉ’, ‘ਨਿਰਵੈਰੁ’, ‘ਅਕਾਲ ਮੂਰਤਿ’, ‘ਅਜੂਨੀ’, ‘ਸੈਭੰ’ ਆਦਿ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ। ਓਅੰਕਾਰ ਦੀਆਂ ਵਡਿਆਈਆਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਗਟਾਉਣ ਲਈ ਇਨ੍ਹਾਂ ਚੋਣਵੇਂ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੀ ਇਸ ਰੂਪ ਵਿਚ ਵਰਤੋਂ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਹੋਈ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਭਾਸ਼ਾਈ ਤੇ ਕਾਵਿਕ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਤੋਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਯੋਗ ਅਤਿਅੰਤ ਮੌਲਿਕ ਅਤੇ ਸਿਰਜਨਾਤਮਕ ਹੈ।

ਮੰਗਲਾਚਰਣ ਅਥਵਾ ਮੂਲ ਮੰਤ੍ਰ ਵਿਚ ਆਏ ਸ਼ਬਦ ਓਅੰਕਾਰ ਦੀਆਂ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾਵਾਂ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਣ ਹਨ। ਪਰ ਅੰਤਮ ਸ਼ਬਦ-ਜੁਟ ‘ਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ’ ਆਪਣੀ ਵਿਆਕਰਣਕ ਬਣਤਰ ਦੇ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਤੋਂ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਣ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਥੇ ਪੂਰਵ ਨਿਰਧਾਰਤ ਸ਼ਬਦ ਪੱਧਰੀ ਮਾਪਦੰਡ ਦੀ ਤਬਦੀਲੀ²² ਰਾਹੀਂ ਪਹਿਲੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਓਅੰਕਾਰ ਦੀ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਵਿਚ ਗੁਰੂ ਦੀ ਮਹੱਤਤਾ ਨੂੰ ਦਰਸਾ ਰਹੇ ਹਨ। ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦਾ ਆਸ਼ਾ ਹੈ ਕਿ ਅਨੰਤ ਗੁਣਾਂ ਨਾਲ ਸੁਸ਼ੋਭਤ ਸਰਬ ਸ਼ਕਤੀਮਾਨ ਓਅੰਕਾਰ ਦੀ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਗੁਰੂ ਦੀ ਕਿਰਪਾ ਸਦਕਾ ਹੀ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ।

ਇਸ ਵਿਚ ਕਿਸੇ ਵੀ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੇ ਸਹਾਇਕ ਸ਼ਬਦਾਂ ਜਾਂ ਕਿਰਿਆਵਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਯੋਗ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਗਿਆ;²³ ਬਲਕਿ ਸਾਰੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਨੂੰ ਬਰਾਬਰਤਾ ਦੀ ਧਰਾਤਲ ‘ਤੇ ਇਕ-ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਜੋੜ ਦਿਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਇਸ ਵਿਧੀ ਰਾਹੀਂ ਓਅੰਕਾਰ ਦੇ ਗੁਣਾਂ ਦੀ ਤੀਬਰਤਾ ਅਤੇ ਸੰਘਣਤਾ ਨੂੰ ਉਜਾਗਰ ਕਰਕੇ ਇਹ ਸਪਸ਼ਟ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਅਨੰਤ ਵਿਲੱਖਣਤਾਵਾਂ ਨਾਲ ਸੁਸ਼ੋਭਤ ਸਰਬ ਸ਼ਕਤੀਮਾਨ ਓਅੰਕਾਰ ਦੀ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਨਾਲ ਗੁਰੂ ਕਿਰਪਾ ਦਾ ਸਿੱਧਾ ਸੰਬੰਧ ਹੈ।